Het verhaal van Mabinty

De 38-jarige Mabinty woont in een klein dorpje in het armste land van de wereld: Sierra Leone. Met de bevalling van haar derde kind begonnen haar problemen. De bevalling wilde niet doorzetten. Ze had acht dagen lang weeën en werd toen naar een ziekenhuis gebracht. Daar werd haar zoon tenslotte door een keizersnee gehaald. Hij was overleden tijdens de zware bevalling. Na de bevalling voelde Mabinty een hevige brandende pijn van binnen. Na vijf dagen viel haar blaascatheter eruit. Ze lekte urine en merkte dat ze het niet kon ophouden. Ze had geen controle meer over haar blaas. De plaatselijke dokters vertelden haar dat ze niets voor haar konden doen. Door de voortdurende druk van het kinderhoofdje tegen haar blaas was er een gat ontstaan. Ze werd naar huis gestuurd; nat en zonder kindje. Toen na enkele weken bleek dat haar toestand niet verbeterde stond haar man erop dat ze zijn huis verliet. Haar twee kinderen werden voortaan door zijn familieleden verzorgd.

Verschillende jaren gingen voorbij. Mabinty leefde een teruggetrokken leven in een hutje bij de vuilnisbelt, waarop ze de kost probeerde op te scharrelen. Op een dag stuurde een nicht haar een boodschap: “ Er ligt een groot schip in de haven waar ze precies de operatie die jij nodig hebt aanbieden…gratis!” Mabinty reisde meteen af naar de grote havenstad. Toen ze na een reis van vijf uur daar aankwam moest ze lang wachten tot ze aan de beurt was. Ze vertrok weer naar haar hutje met een kaartje met daarop een afspraak voor de operatie. Een week later kwam ze weer naar het schip en werd ze geopereerd. Tijdens de herstelperiode leerde ze naaien, zodat ze met “opstart-hulp” van Mercy Ships daarmee een bestaan kon opbouwen toen ze weer thuis was. Tijdens het afscheidsfeest dansde Mabinty door de gangen in haar nieuwe jurk en hoofdtooi die haar door Mercy Ships werd gegeven als een symbool van haar nieuwe leven.
(Bron: Mercy Ships Internationaal, Vertaling: Marga Fennema, www.Newbornlife.nl)