Blood Diamond

Afgelopen woensdag met Mariska op de valreep nog even gebruik gemaakt van een gratis bioscoopbezoek met de Rotterdampas. Naar Blood Diamond geweest over de handel in diamanten die verschillende oorlogen heeft veroorzaakt in West Afrika, waaronder Sierra Leone. Ik kende het verhaal natuurlijk en wilde deze film erg graag zien...
Ik ben blij dat het in zo'n film toch een beetje onder de aandacht komt, ondanks dat veel mensen natuurlijk gewoon na het opeten van hun popcorn weer over gaan zullen tot de orde van de dag.... en misschien niet volledig zullen realiseren dat de gevolgen van deze geschiedenis beschreven in deze film nog steeds realiteit is in Liberia en Sierra Leone. Dat er duizenden kinderen soldaat zijn geweest en zo verwond zijn, dat alleen God de echte genezing kan brengen die nodig is voor al de opgelopen onmenselijke trauma's.
Ik heb het droog kunnen houden tijdens de film, maar het blijft me raken en ik denk de laatste tijd veel aan mijn tijd in Sierra Leone. Bijvoorbeeld aan de man die ik ontmoette tijdens een van onze Mercy Ships patienten screeningen. Ik weet niet eens meer waar we het over hebben gehad en waarom hij bij de screening was. Wel zal ik zijn stompjes aan beide armen niet vergeten.. ook zijn beide handen waren afgehakt door de rebellen.
Of die man die ik tijdens een kerkdienst de Heer zag prijzen... beide armen in de lucht... armen zonder handen... dan sta je zelf wel eens een potje te janken... wat mensen elkaar aan kunnen doen is ongelooflijk..
Ook denk ik de laatste tijd vaak aan de psychiatrische patienten in Kissy Mental Hospital, vastgeketend aan een ketting aan de grond of aan een metalen bed, ter bescherming voor de buitenwereld... Jarenlang zonder behandeling omdat er in het hele land maar 1 psychiater is en slechts 2 psychiatrisch verpleegkundigen (tenminste toen ik er drie jaar geleden teams van onze bemanning heenstuurde om de patienten te bezoeken).
Dan bekruipt mijn gevoel dat ik niet genoeg doe, dat ook ik te snel overga op de orde van de dag.
Ik weet dat ik vanuit hier op dit moment al alles wat in mijn vermogen ligt probeer te doen om op te komen voor de allerarmsten. Maar als je weet dat er daar nog zoveel leed is, hoop en bid ik toch nog voor meer mogelijkheden en bid ik dat ik dat ik ook niet na de popcorn de mensen in Sierra Leone vergeet...
Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de mogelijkheid om bij Mercy Ships te werken en voor die mensen die dit mogelijk maken door me te sponsoren. En ik ben zo blij dat ik alles aan God kan geven. Hij gaat verder waar wij ophouden. Hij stuurt anderen, waar wij niet meer kunnen gaan... Hij luistert naar ons gebed over wel of niet verhuizen, wel of niet die nieuwe baan en Hij luistert naar het gebed van iemand aan een ketting in Sierra Leone... en naar die mensen zonder armen of benen.. Wat een geduldig en bijzonder God hebben wij dat Hij niet moe van ons westerlingen wordt...
Groeten
Geertje